KUALA LUMPUR

กัวลาลัมเปอร์ (ออกเสียงตามภาษามลายูว่า กัวลาลุมปูร์; อักษรยาวี:كوالا لومڤور) เป็นเมืองหลวงของประเทศมาเลเซียและเป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดในประเทศด้วย ภายในมาเลเซียเอง กัวลาลัมเปอร์มักจะเรียกย่อ ๆ ว่า KL

กัวลาลัมเปอร์เป็นหนึ่งในสามเขตสหพันธ์ของมาเลเซีย (Malaysian Federal Territories) ล้อมรอบด้วยรัฐสลังงอ (Selangor state) บนชายฝั่งตะวันตกตอนกลางของคาบสมุทรมาเลเซีย (Peninsular Malaysia)

ฝ่ายบริหารของรัฐบาลมาเลเซียได้ย้ายไปที่เมืองใหม่คือ ปุตราจายา อย่างไรก็ดี พระราชฐานของกษัตริย์ของมาเลเซีย รัฐสภามาเลเซีย และฝ่ายนิติบัญญัติยังคงอยู่ที่กัวลาลัมเปอร์

สถาปัตยกรรมที่โดดเด่นของเมืองกัวลาลัมเปอร์ได้แก่ อาคารเปโตรนาสทาวเวอร์ (Petronas Towers) ตั้งอยู่บริเวณใจกลางย่านธุรกิจของเมือง ที่แวดล้อมด้วยสวนสาธารณะ และส่วนอาคารคอนเวนชั่นเซ็นเตอร์ (KLCC) อาคารเปโตรนาส มี 2 อาคาร นับเป็นอาคารที่สูงอันดับ 3 และ 4 ของโลก 

KL Tower

หอคอยกัวลาลัมเปอร์ (KL Tower)

หอคอยกัวลาลัมเปอร์ตั้ง ตระหง่านอยู่เหนือเนินเขาบูกิตนานาส ที่ความสูง 421 เมตร และ สูงกว่าระดับน้ำทะเล 94 เมตร ซึ่งที่นี่ คุณจะได้เห็นวิวตึกสูงซึ่งจะทำให้คุณจดจำ KL ไม่มีวันลืม

หอคอยมีลักษณะทางสถาปัตยกรรมอิสลามมรดกของประเทศ ตกแต่งด้วยตัวอักษรอารบิก กระเบื้องอิสลาม ลายดอกไม้และภาพนามธรรมตามแบบศาสนาอิสลาม ทาสีต่างๆ ที่ให้ความรู้สึกสงบ

นอกเหนือจากทัศนียภาพของเมืองที่เห็นได้โดยรอบแล้ว หอคอยกัวลาลัมเปอร์ยังเปรียบเสมือนแหล่งพักผ่อนหย่อนใจชาวกรุงที่รัก ธรรมชาติอีกด้วย สวนเขียวขจีที่โอบล้อมหอคอยกัวลาลัมเปอร์ คือป่าบูกิตนานาส ซึ่งเป็นเขตป่าสงวนที่เก่าแก่ที่สุดในประเทศ

มีพื้นที่ทั้งหมด 10.05 เฮกเตอร์ และได้ชื่อว่าเป็นปอดของกัวลาลัมเปอร์ ป่าสงวนแห่งนี้ยังเป็นที่อยู่ของพืชและสัตว์นานาชนิด ที่อาศัยอยู่ในป่าเขตร้อนของมาเลเซีย

BBKLCC

พา วิลเลียน กัวลาลัมเปอร์คือหนึ่งในห้างสรรพสินค้าเปิดใหม่ล่าสุดที่เพิ่มสีสันให้แก่ ย่านช็อปปิ้งในเมือง มีพื้นที่กว่า 1.37 ล้านตารางฟุต ห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่แห่งนี้มีร้านค้า 450 ร้าน จำหน่ายสินค้าแฟชั่นล่าสุด เครื่องตกแต่งบ้านทันสมัย สิ่งบันเทิงและอาหาร ตอบสนองความต้องการของนักช็อปในทุกๆ ด้าน

ภายในห้าง แบ่งออกเป็น 6 โซน ที่มีความโดดเด่นไม่แพ้กัน โซนใหม่ล่าสุดคือ โตเกียวสตรีท ซึ่งนำอาหาร ศิลปะ และวัฒนธรรมญี่ปุ่นมาไว้ในใจกลางเมืองกัวลาลัมเปอร์

แต่หากคุณต้องการพัก ก็สามารถเพลิดเพลินไปกับภาพยนตร์หรือการร้องเพลงคาราโอเกะ หรือแม้แต่นั่งผ่อนคลายในร้านกาแฟชมน้ำพุพาวิลเวียนคริสตัลจากด้านบนซึ่งป็น กิจกรรมที่คุณไม่ควรพลาด

การตกแต่งอาคารตามเทศกาลอย่างสวยงามที่พาวิลเลียนสวยงามที่สุดในภูมิภาค โดยได้รับการกล่าวถึงอยู่เสมอ รวมทั้งได้รับรางวัลมาแล้วมากมาย ในจำนวนนี้คือรางวัล VIVA Best-of-the-Best Award Honoree (ดีไซน์และการพัฒนา) ในปี ค.ศ. 2011 โดยสภาศูนย์การค้านานาชาติ

ห้างสรรพสินค้าแห่งนี้เปิดให้บริการ 10.00 - 22.00 น. ยกเว้นร้านอาหารนานาชาติบนชั้น 6 และร้านค้าในโซนConnection Precinct ที่ปิดให้บริการในเวลา 24.00 น. และ ตี 2 . ตามลำดับ

KLCC

ตึกแฝดปิโตรนาส (Petronas Twin Towers)

ตึกแฝดปิโตรนาสคืออาคาร 88 ชั้น รู้จักกันในอีกชื่อหนึ่งคือ อาคาร KLCC อาคารแห่งนี้เป็นตึกแฝดที่สูงที่สุดในโลก

สร้างขึ้นโดยได้รับแรงบันดาลใจจากรูปทรงเรขาคณิตของสถาปัตยกรรมอิสลาม ออกแบบโดยซีซาร์ เปลลิ สถาปนิกเชื้อสายอาร์เจนตินา-อเมริกัน

ฝั่งหนึ่งของผลงานสถาปัตยกรรมชิ้นเอกนี้ติดกับสวน KLCC ที่กินเนื้อที่กว้างขวางและตกแต่งอย่างสวยงาม

สถานที่ที่น่าสนใจในอาคาร KLCC คือ ซูเรีย ช็อปปิ้ง คอมเพล็กซ์, ปิโตรนาส ฟิลฮาร์โมนิก ฮอลล์, ศูนย์วิทยาศาสตร์ เปโตรซินและศูนย์ประชุมกัวลาลัมเปอร์ซึ่่งเป็นที่ตั้งของพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ

ปีนัง

ปีนัง เมืองใหญ่อันดับ2 ของมาเลเซีย

 รัฐปีนังประกอบด้วยส่วนที่เป็นแผ่นดินใหญ่ ได้แก่ บัตเตอร์เวิร์ธ หรือ เซอเบอรังเปอราย และเกาะปีนัง โดยตั้งอยู่ทางภาคตะวันตกเฉียงเหนือของมาเลเซีย ห่างจากอำเภอสะเดาจังหวัดสงขลาประมาณ 160 กิโลเมตร 

พื้นที่ : 1,046.3 ตารางกิโลเมตร โดยมีความหนาแน่นประชากร ประมาณ 1,434 คน/ตารางกิโลเมตร

เมืองหลวง : จอร์จทาวน์ เป็นเมืองหลวงของรัฐปีนังและยังเป็นจุดดึงดูดนักท่องเที่ยวอีกด้วย

ประชากร : 1.5 ล้านคน (ข้อมูลเมื่อมิถุนายน 2550) ส่วนใหญ่เป็นชาวจีนฮกเกี้ยน โดยมีชาวมาเลเซียภูมิบุตร ชาวจีน ชาวอินเดีย และชนชาติอื่นๆ อยู่รวมกัน

ภูมิอากาศ : ร้อนชื้นแบบใกล้เขตศูนย์สูตร                                                      

                 - ฤดูมรสุม (เดือนพฤษภาคม-กันยายน) อุณหภูมิเฉลี่ย 28 -34 องศาเซลเซียส

                 - ฤดูร้อน มีฝนตกชุก (ตุลาคม- กุมภาพันธ์ ) ช่วงอากาศร้อน  24-32 องศาเซลเซียส

ภาษาราชการ : บาฮาซาร์มาเลเซีย (Bahasa Malaysia) เป็นภาษาราชการ ภาษาจีนฮกเกี้ยนเป็นภาษาท้องถิ่นที่ใช้ทั่วไปคู่กับภาษาบาฮาซาร์มาเลเซีย  ประชาชนทั่วไปส่วนใหญ่สามารถใช้ภาษาอังกฤษได้

ศาสนา : อิสลาม พุทธมหายาน ฮินดู และ คริสต์ 

หน่วยเงิน : ดอลลาร์มาเลเซีย (Ringgit Malaysia : RM 1 = 10 บาท) (ข้อมูลเมื่อกุมภาพันธ์ 2551)

เมืองสำคัญต่างๆ   

จอร์จทาวน์(Georgetown) 

เป็นเมืองหลวงและเป็นศูนย์กลางที่สำคัญทางด้านเศรษฐกิจและด้านการพัฒนา และมีประชาชนอยู่อย่างหนาแน่นที่สุดทางฝั่งตะวันออกของเกาะ

บัตเตอร์เวิร์ธ(Butterworth) 

เป็นเมืองท่าและศูนย์กลางธุรกิจทางแผ่นดินใหญ่และเป็นส่วนที่มีประชากรอาศัย อยู่หนาแน่น รวมทั้งเป็นจุดที่เชื่อมต่อกับเกาะปีนังด้วย โดยสามารถข้ามไป-มาได้ทั้งทางสะพานปีนังและทางเรือเฟอร์รี่

การคมนาคม

1.  ทางเครื่องบิน มีสายการบินหลายสายให้บริการบินเส้นทางภายในและภายนอกประเทศ เช่น  

แอร์เอเชีย (Air Asia) สายการบินไทย มาเลเซียแอร์ไลน์ (Malaysia Airlines) สายการบินไฟร์ฟลาย (Firefly ) และสายการบินต่างประเทศอื่น ๆ อีก 8 สายการบิน 

สนามบินนานาชาติ ชื่อว่า สนามบินนานาชาติบายันเลอปาส ตั้งอยู่ทางใต้ของเกาะโดยอยู่ห่างจาก Georgetown 16 กิโลเมตร โทรศัพท์ 04 643 4411 หรือ 04 643 5339

2.  ทางรถยนต์ กฎจราจรในปีนังใช้รถยนต์พวงมาลัยขวา มีถนนเชื่อมต่อถึงกันทั่วทุกเมือง มีถนนไฮเวย์เชื่อมถนนใหญ่หลายสาย มีป้ายกำกับเป็นภาษาอังกฤษ เกาะปีนังเชื่อมกับแผ่นดินใหญ่ โดยสะพานปีนังซึ่งมีความยาว 13.5 กิโลเมตร (www.penangbridge.com.my) โดยจะเสียค่าผ่านเข้าเกาะปีนังครั้งละ 7 ริงกิตมาเลเซีย (โดยไม่เสียค่าผ่านทางขาออก)

- รถประจำทางระหว่างเมืองทั้งแบบรถโดยสารธรรมดาและรถโค้ช 

- รถโดยสารประจำทางในเมือง เปิดให้บริการตั้งแต่เวลา 06.10-20.00 น. บางเส้นทางเปิดบริการตลอด 24 ชั่วโมง ค่าโดยสารเริ่มต้นที่ราคา 1  ริงกิตมาเลเซีย 

- รถแท็กซี่มีบริการอยู่ทั่วไป เก็บค่าโดยสารโดยใช้วิธีการต่อรองราคา (ไม่ใช้มิเตอร์) ราคาเริ่มต้นที่ 10 ริงกิตมาเลเซีย คนขับรถแท็กซี่โดยมากจะสามารถพูดภาษาอังกฤษได้ หรือให้คนที่รู้ภาษามาเลย์ช่วยเขียนที่อยู่ที่ท่านต้องการจะไปให้เพื่อเอา ไว้ให้คนขับรถแท็กซี่ดู 

- การเช่ารถยนต์ขับขี่ มีบริษัทให้เช่ารถยนต์ให้บริการเฉพาะรถยนต์ที่ผลิตในมาเลเซียเท่า นั้น          ทั้งนี้ ผู้เช่ารถยนต์เพื่อขับขี่จะต้องมีใบขับขี่สากล

3. ทางรถไฟ การเดินทางโดยรถไฟในภาคเหนือของมาเลเซีย ที่สถานีบัตเตอร์เวิร์ธ ซึ่งสามารถติดต่อได้ที่ หมายเลข 04 3237962 หรือจองตั๋วได้ที่ http://ktmb.com.my

 

เก็นติ้ง

เก็นติ้ง ไฮแลนด์

" เกนติ้ง " ชื่อนี้คงคุ้นหูคนไทยมานานโดยเฉพาะนักเดินทางท่องเที่ยว
เกนติ้งเป็นแหล่งบันเทิงที่รวมความหลากหลายไว้ในที่เดียวกัน
เป็น City of Entertainment ระดับโลกที่มีมานานหลายสิบปี จากเดิมที่เคยมีชื่อเสียงในเรื่องแหล่งกาสิโนที่ละลานตา
ภายในห้องโถงขนาดใหญ่เทียบได้กับสนามฟุตบอล มีเครื่องเล่นที่สามารถดูดเงินในกระเป๋ามาแล้วมากมาย
เป็นการสูญเงินบนความสนุกก็อาจจะพูดได้

เขาเกนติ้งมีความสูงประมาณ 1800 เมตร มีโรงแรมอยู่บนความสูงระดับเมฆ

ที่คนไทยจำนวนไม่น้อยกล่าวว่าได้มาอยู่เหนือเมฆ ได้มารับไอเย็น

แม้บางคนจะไม่ชอบเรื่องการพนันแต่ก็อยากมาได้เห็นปุยเมฆอย่างใกล้ชิด และมีให้เห็นกันตลอดปี

ปัจจุบันเกนติ้งไฮแลนด์เปลี่ยนโฉมจากสถานบันเทิงสำหรับผู้ใหญ่ มาเป็นศูนย์รวมความสนุกสนานของครอบครัว
ที่เดินทางขึ้นเขาด้วยกระเช้าลอยฟ้า ไต่ระดับความสูงขึ้นมาอยู่เหนือระดับเมฆในระทางราว 3 กม.
เป็นความตื่นเต้นที่หลายคนอยากมาเห็นกับตาว่าเป็นอย่างไร

แต่ละวันมีผู้คนหลั่งไหลกันขึ้นมาอยู่รวมกันบนยอดเขาเกนติ้งนับหมื่นๆคน
โดยเฉพาะเย็นวันศุกร์ จะหนาแน่นเป็นพิเศษ แต่ข้างบนนี้ก็มีสิ่งอำนวยความสะดวกทุกอย่างโดยเฉพาะที่พัก รองรับได้หลายหมื่นคน

ปุตราจายา

ปุตราจายา (Putrajaya)

ปุตราจายา (Putrajaya) เป็นเมืองใหม่ ตั้งอยู่ในประเทศมาเลเซีย เกิดขึ้นจากแนวความคิดของอดีตนายกรัฐมนตรี ดร.มหาเธร์ โมฮัมหมัด ที่จะสร้างเมืองเพื่อเป็นที่ตั้งของฝ่ายบริหารและประมุขของประเทศ อยู่ทางตอนใต้ของกรุงกัวลาลัมเปอร์ มีพื้นที่ราว 4,932 เฮกเตอร์ ประชากรคาดการณ์ ราว 350,000 คน การใช้ประโยชน์ที่ดินมีการวางผังอย่างเป็นสัดส่วน ดังนี้

• ราชการ 5.3%
• พานิชยกรรม 2.9%
• ที่พักอาศัย 25.8%
• วัฒนธรรม 2%
• สาธารณประโยชน์ 10.1%
• สาธารณูปโภค/สาธารณูปการ 18.2%
• พื้นที่สีเขียว 37.5%

ส่วนประกอบสำคัญของเมืองได้แก่ทะเลสาบที่สร้างขึ้นโดยการขุด จึงทำให้เมืองปุตราจายามีภูมิทัศน์ที่สวยงาม และมีสะพานที่ออกแบบอย่างสวยงามถึง 5 สะพานได้แก่ Putra Bridge, Seri Perdana Bridge, Seri bakti Bridge, Seri Gemilang Bridge, และ Seri Wawasan Bridge

ปุตราจายาเป็นความตั้งใจของผู้นำมาเลเซียที่ต้องการจะเนรมิตรเมืองใหม่ ขึ้นมา เมื่อปี 2538 โดยกำหนดแผนการพัฒนา 3 ระยะ คือ ระยะ 1A แล้วเสร็จในปี 2542 ระยะ 1B แล้วเสร็จในปี 2544 และระยะ 2 แล้วเสร็จในปี 2553 เพื่อเป็นศูนย์การบริหารและปกครอง แยกออกจากกัวลาลัมเปอร์ เมืองหลวง เพื่อต้องการควบคุมปัญหาการเจริญเติบโตที่รวดเร็วและต้องการแก้ไขปัญหาการ จราจรใน เมืองหลวงด้วย นอกจากนี้ จะเป็นความพร้อมในทุก ๆ ด้าน เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการปฏิบัติงานของคนมาเลเซีย

ปุตราจายาอยู่ห่างจากกรุงกัวลาลัมเปอร์ไปทางใต้ ประมาณ 25 กม. ห่างจากท่าอากาศยานระหว่างประเทศกัวลาลัมเปอร์ หรือ KLIA ซึ่งเป็นสายการบินแห่งใหม่ที่ทันสมัยที่สุดในภูมิภาค ตั้งอยู่ทางตอนเหนือ ประมาณ 20 กม. มีเส้นทางคมนาคมเข้าออกหลายเส้นทางในระดับทางด่วน และอาจกล่าวได้ว่าเป็นเมืองที่มีการเข้าออกได้สะดวกที่สุดในประเทศอีกด้วย

การพัฒนาโครงการประกอบด้วยส่วนของอาคารที่ทำการหลักของรัฐบาลอาคาร ของกระทรวงต่าง ๆ สถานที่ประกอบพิธีทางศาสนา ศูนย์การค้า สนามกีฬา และที่อยู่อาศัยของข้าราชการและพนักงาน เป็นต้น

ปุตราจายาครอบคลุมพื้นที่ราว 4,581 เฮกตาร์ โดยภูมิทัศน์ส่วนใหญ่มุ่งเน้นไปที่ความพยายามสร้างให้เป็น “เมืองในสวน” จึงมีที่โล่งแจ้งและสวนสาธารณะอยู่ทั่ว ๆ ไป และกว่า 600 เฮคตาร์ จะเป็นส่วนของภูมิทัศน์หลักที่สร้างโดยฝีมือมนุษย์

ปุตราจายาเป็นเมืองหนึ่งที่มีการวางแผนด้านนโยบายและแนวทางปฏิบัติที่ รัดกุมในการกระจายการใช้พื้นที่ ระบบขนส่ง การใช้ประโยชน์และโครงสร้างพื้นฐาน การอยู่อาศัย เทคโนโลยีสารสนเทศ สวนสาธารณะ และสถานที่พักผ่อนหย่อนใจต่าง ๆ

ถนนหลักมีความยาว 4.2 กม. สามารถใช้เป็นสถานที่สำหรับการพาเหรด สวนสนาม ในงานรัฐพิธีและการเฉลิมฉลองในโอกาสต่าง ๆ ได้อย่างสบายและสวยงาม

ในส่วนของอาคารที่เป็นจุดเด่นของเมืองอยู่ที่ตึกซึ่งก่อสร้างอยู่บนเนิน สำหรับเป็นที่ทำการของนายกรัฐมนตรี และคณะรัฐมนตรี หรือทำเนียบรัฐบาล เรียกว่า เปอร์ดานาปุตรา ส่วนยอดบนมีลักษณะคล้ายรูปโดมของมัสยิด เป็นตึกสูง 6 ชั้น แยกเป็น 3 ปีก โดยที่ทำการของนายกรัฐมนตรีอยู่ตรงกลางตึกซึ่งด้านบนเป็นรูปโดมแก้วโมเสค ส่วนปีกด้านตะวันตกใช้เป็นที่ทำงานของรองนายกรัฐมนตรี ส่วนปีกด้านตะวันออกเป็นที่ทำงานของรัฐมนตรีประจำสำนักนายกรัฐมนตรี

สถาปัตยกรรมของอาคารได้รูปแบบ Eclectic ที่มีอิทธิพลจากตะวันตกผสมผสานกับรูปแบบของมาเลย์และอิสลาม หลังคาสีเขียว

จากทำเนียบรัฐบาลมองออกมาทางด้านขวามือเป็นที่ตั้งของมัสยิดปุตรา(Masjid Putra) ซึ่งเป็นสถาปัตยกรรมมัสยิดสีชมพูลอยอยู่บนแหลมปุตราจายา จุดที่สูงที่สุดของมัสยิด มีความสูงเทียบเท่าตึกประมาณ 25 ชั้น

เมืองคู่แฝดของปุตราจายา คือ ไซเบอร์จายา

ระบบการปกครอง

การปกครองท้องถิ่นของประเทศมาเลเซียเบื้องต้นที่เราควรรู้

ก่อน ที่จะไปกล่าวถึงระบบการปกครองท้องถิ่นของประเทศมาเลเซีย  ขอเกริ่นถึงประวัติการปกครองของประเทศนี้เคร่าๆก่อนครับ  ประเทศมาเลเซียมีการปกครองแบบสหพันธ์รัฐ  โดยมีรัฐทั้งหมด 13 รัฐด้วยกันประเทศมาเลเซียประกอบด้วยดินแดนสองส่วนด้วยกัน  ส่วนแรกคือส่วนที่เป็นแผ่นดินซึ่งตั้งอยู่ปลายแหลมมาลายูมีเนื้อที่ประมาณ  131,582 ตารางกิโลเมตร ประกอบไปด้วย  รัฐด้วยกันดังนี้  เกอลันตัน  เตอเริงกานู  ปาหัง  โยโฮร์  เมอละกา  เนอเกอรีเซิมบิลัน  เซอลังงอร์  เปรัก  เกอดะห์  ปีนัง และเปร์ลิส และอีกส่วนหนึ่งเป็นส่วนที่เป็นเกาะซึ่งตั้งอยู่บนเกาะบอร์เนียว เรียกกันว่ามาเลเซียตะวันออก  มีเนื้อที่ทั้งสิ้น  198,154 ตารางกิโลเมตร  2 สองรัฐด้วยกันคือ รัฐซาบาห์และรัฐซาราวัค  ว่ากันว่าขนาดของประเทศมาเลเซียจะเท่ากับประเทศพม่าเลย  แต่หากเปรียบเทียบกับประเทศไทยแล้วประเทศมาเลเซียมีขนาดเพียงสองในสามของ ประเทศไทยเท่านั้น

ประเทศ มาเลเซียได้รับเอกราชจากอังกฤษเมื่อวันที่  31 สิงหาคม  ปี 1957  โดยประกาศเป็นประเทศที่มีรัฐธรรมนูญแบบสาธารณรัฐ  การรวมตัวกันของซาบะห์  ซาราวัคและสิงค์โปรในปี 1963 ทำให้มีการแก้ไขรัฐธรรมนูญในเวลานั้น  ต่อมาสิงค์โปรก็ต้องแยกตัวออกไปในปี 1966   การปกครองของประเทศมาเลเซียประกอบไปด้วยสามระดับด้วยกัน  ระดับแรกก็คือระดับสหพันธ์รัฐ  ระดับต่อมาก็คือระดับรัฐ  และระดับที่สามก็คือระดับท้องถิ่น  

ระดับ แรกนั้นกล่าวง่ายๆก็คือระดับประเทศนั้นเอง  รัฐสภาของประเทศมาเลเซียประกอบไปด้วยสองสภาเหมือนกับประเทศไทย  กล่าวคือมีทั้งสภาผู้แทนราษฎร  และวุฒิสภา  และที่สำคัญรัฐสภาตามรัฐธรรมนูญของประเทศมาเลเซียยังประกอบไปด้วยสมเด็จพระ ราชาธิบดีหรือดาคงด้วย  แต่ท่านจะไม่เป็นผู้นำในรัฐสภายกเว้นเฉพาะในช่วงเวลาที่จำเป็นแลำสำคัญเท่า นั้น  ตามมาตรา 32  (2) ตามรัฐธรรมนูญแห่งสหพันธ์รัฐ  สมเด็จพระราชาธิบดีมีวาระในตำแหน่ง 5 ปี ซึ่งตำแหน่งดังกล่าวได้รับการแต่งตั้งโดยสภาผู้ปกครองจากทั้งเก้ารัฐที่มี ผู้ปกครอง(สุลตาน)จากทั้ง 9 รัฐด้วยกัน  ส่วนสี่รัฐที่ไม่มีสุลตาลปกครองก็คือรัฐปีนัง  รัฐมะละกา  รัฐซาบะห์และรัฐซาราวัค  แม้ไม่มีสุลตานปกครองรัฐเหล่านี้ก็ยังมีผู้ว่าการรัฐที่ได้รับการแต่งตั้ง จากสมเด็จพระราชาธิบดีโดยจะมีวาระในตำแหน่ง 4 ปี

หลัง จากได้ทราบเรื่องราวเบื่องต้นของการปกครองแบบระดับประเทศแล้วเรามาดูการ ปกครองในระดับรัฐกัน  ในรัฐผู้นำสูงสุดของรัฐแต่ละรัฐคือสุลตาน  ท่านจะปฏิบัติตามคำแนะนำของสภาผู้บริหารรัฐซึ่งนำโดย Menteri Besar  หรือมุขมนตรี  แต่หากเป็นรัฐที่ไม่มีสุลตานก็จะมีผู้ว่าการรัฐที่ได้รับการแต่งตั้งโดยอา กงเพื่อที่จะทำหน้าที่ในทางพิธีกรรมต่างๆ คล้ายๆกับสุลตานเหมือนกับในรัฐอื่นๆ  แต่ไม่มีอำนาจเท่ากันเป็นเพียงผู้นำตามพิธีการเท่านั้น  ในการปกครองระดับรัฐนั้นจะมีสภาแห่งรัฐเหมือนกันกับสภาของประเทศ  แต่จะต่างกันตรงที่สภาแห่งรัฐนั้นจะมีเพียงสภาเดียวไม่เหมือนกับสภาแห่ง สหพันธ์ที่มีสองสภา  สภารัฐเหล่านี้จะมีการเลือกตั้งกันทุก 5 ปี สภาแห่งรัฐจะมีอำนาจในการออกกฎหมายได้เต็มที่ตราบใดที่ไม่ขัดกับรัฐธรรมนูญ แห่งสหพันธ์  สภาผู้บริหารแห่งรัฐจะเป็นคณะผู้บริหารรัฐเรียกกันสั้นๆว่าเอ็กโค  จะดำเนินกิจกรรมทืุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับรัฐ  ซึ่งผู้นำของเอ็กโคก็คือหัวหน้าพรรคที่ชนะการเลือกตั้งในระดับรัฐเรียกว่า เมินตรีเบอซานั้นเอง

สุด ท้ายเราก็มาดูกันถึงระดับการปกครองล่างสุดของประเทศมาเลเซีย  นั้นก็คือในระดับท้องถิ่นนั้นเอง  ตามกฎหมายการปกครองท้องถิ่นมองประเทศมาเลเซียปี 1976 ประเทศมาเลเซียได้มีการแบ่งการปกครองท้องถิ่นออกเป็น 6 ชนิดด้วยกันคือ

- กรุงกัวลาลัมเปอร์ 

- สภาเทศบาล 

- สภาเมือง 

- คณะเมือง 

- คณะเขตชนบท 

- สภาท้องถิ่น 

จาก การมาตรา 171 มีผลทำให้มีเพียงสองหน่วยการปกครองท้องถิ่นคือ  สภาเทศบาล  และสภาเขต และจากกฎหมายการปกครองท้องถิ่นปี 1976 หน่วยงานปกครองท้องถิ่นมีหน้าที่ดังต่อไปนี้

- หน้าที่วางแผนท้องถิ่น 

- หน้าที่ในการออกใบอนุญาติ

- อำนาจในการเก็บภาษีบางชนิด

- อนุญาติในการสร้างบ้านที่อยู่อาศัยหรือพวกห้างร้านต่างๆ

- อำนาจในการวางแผนเมืองและหน้าที่ด้านการจัดการ

- การจัดการจราจรและการควบคุมระบบขนส่งมวลชน

- อำนาจในการวางแผนและการสนับสนุนสิ่งสาธารณะต่างๆ

หน้าที่ หลักๆของหน่วยงานท้องถิ่นสามารถแบ่งออกเป็นด้านต่างๆได้ดังนี้  ด้่านสิ่งแวดล้อม  ด้านงานสาธารณะ  ด้านสังคม และด้านการพัฒนา วึ่งหากมองเผินๆก็คล้ายๆกับบ้านเรานั้นเอง  แต่จุดที่สำคัญที่นำมาซึ่งความสับสนของทางมาเลเซียที่กล่าวไว้ข้างต้นก็คือ ประเทศนี้ไม่มีการเลือกตั้งในระดับท้องถิ่น  ทำให้เวลาระดับผู้บริหารท้องถิ่นของมาเลเซียมาเยี่ยมเยือนหรือมาติดต่อธุระ ต่างๆก็จะตรงเข้าไปหาข้าราชการดังที่กล่าวไปแล้ว  เพราะผู้นำเหล่านี้ของประเทศมาเลเซียสวมหมวกสองใบ คือเป็นทั้งนายอำเภอและนายกเทศมนตรีในเวลาเดียวกัน  และก่อนหน้านี้บ้านเราก็ให้หัวหน้าส่วนข้าราชการดูแลหรือเป็นประธานในหน่วย งานท้องถิ่นด้วย  เหตุนี้จึงทำให้ทางมาเลเซียจึงไปเข้าพบกับข้าราชการ เช่นนายอำเภอแทนที่จะเข้าพบกับผู้ที่มีอำนาจโดยตรงกับผู้บริหารท้องถิ่น อย่าง อบต หรือ เทศบาล

จริงๆ แล้วการเลือกตั้งท้องถิ่นของประเทศมาเลเซียนั้นเมื่อก่อนก็เคยจัดขึ้นมาแล้ว  แต่ต้องถูกยกเลิกไปเมื่อปี 1970 นั้นเอง  หลังจากนั้นเป็นต้นมาเทศมนตรีหรือผู้บริหารขององค์กรปกครองส่วนท้องะถิ่นก็ มาจากการแต่งตั้งของ Menteri  Besar โดยตรง  และชื่อที่ถูกเสนอขึ้นไปจะมาจากการเสนอของพรรคการเมืองที่ได้รับชัยชนะใน รัฐนั้นๆ  หากมองในแง่นี้เทศมนตรีหรือผู้นำในระดับท้องถิ่นเหล่านี้ก็จะไม่มีอิสระใน การบริหารเท่าที่ควร  พวกเขาจะขึ้นตรงต่อผู้ที่แต่งตั้งเขามาเท่านั้น  หากมองในเรื่องของประชาธิปไตยที่มาจากการเลือกตั้งแล้ว  การเลือกตั้งที่มีในระดับท้องถิ่นเป็นสิ่งที่ดีซึ่งประเทศมาเลเซียเองนับ ว่ามีการพัฒนาล่วงหน้าประเทศไทยไปมาก  แต่แล้วทำไมประเทศนี้ต้องยุติการเลือกตั้งตัวแทนในระดับท้องถิ่นเสีย  มีสิ่งดีๆอยู่แล้วทำไมต้องยกเลิก  เรื่องนี้มีคำตอบครับ

อย่า ลืมว่าประเทศมาเลเซียเป็นประเทศแบบสหพันธ์รัฐซึ่งในที่นี้หมายถึงรัฐต่างๆ ของมาเลเซียเองก็ยังมีกฎหมายเป็นของตนเองด้วย  และแต่ละรัฐก็มีผู้บริหารที่มาจากการเลือกตั้งเหมือนดังที่เกิดขึ้นในระดับ ประเทศทั่วไป  รวมไปถึงในระดับท้องถิ่นประเทศนี้ยังเปิดโอกาศให้มีการเลือกตั้งในระดับ ล่างสุดด้วย  แล้วทำไมอยู่ดีดีประเทศมาเลเซียต้องระงับไม่ให้มีการเลือกตั้งในระดับท้อง ถิ่น  เรื่องนี้มีอยู่ว่าเราคงทราบดีว่าเมื่อครั้งหนึ่งหลังจากที่มาลายาได้รับ เอกราชมีการชวนรัฐต่างๆเข้าร่วมกับมาลายาเพื่อก่อดังสหพันธ์รัฐมาเลเซียผู้ ที่ได้รับชวนเข้าร่วมได้แก่ ซาบะห์  ซาราวัค บรูไน  และสิงค์โปร   ท้ายที่สุดบรูไนไม่ยอมเข้าร่วม  แต่ปัญหาไม่ได้อยู่ที่บรูไน  การที่สิงค์โปรเข้าร่วมเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันกับมาเลเซียนั้นมีประเด็น หนึ่งซึ่งชาวจีนที่อยู่ในสิงค์โปรไม่เห็นด้วยคือเรื่องของการให้สิทธิพิเศษ แก่ชนเชื้อชาติมาลายู  ซึ่งทำให้เกิดการจราจลจนทำให้มีผู้เสียชีวิต  เหตนี้ทำให้สิงค์โปรต้องแยกตัวออกไปในที่สุด  ซึ่งความไม่พอใจในเรื่องดังกล่าวยังมีอยู่จนถึงปัจจุบัน